Dziś podobno obchodzimy Dzień Języka Ojczystego. Większość osób, które znają mnie osobiście, pewnie już doświadczyła na własnej skórze mojego sałatkowo-surówkowego bulwersu. Czuję jednak, że ten problem powinien być nagłośniony we wszystkich kanałach docierających do społeczeństwa. Chcę, by mój tłumiony bunt był usłyszany. Nie jestem Anonymous, ale krzyczę w manifeście sałatkowym:
STOP UŻYCIU SŁOWA “SURÓWKA”
PRECZ Z “SURÓWKĄ” Z UZUSU JĘZYKA POLSKIEGO
Dlaczego? Moi drodzy, to bardzo długa i zawiła historia.
Wszystko zaczęło się na początku stycznia, kiedy zapytałam Karola, czy chce trochę sałatki z rzepy, którą właśnie zrobiłam.
– Surówki – powiedział Karol, co nie było odpowiedzią na moje pytanie.
– Wcale nie – powiedziałam ja, chociaż nie miałam żadnych podstaw ku temu, by się nie zgadzać, po prostu nie lubię jak ktoś mnie poprawia. – Jaka jest różnica między sałatką a surówką?
To pytanie zostało fundamentem PROBLEMU SAŁATKOWO-SURÓWKOWEGO. Co jest sałatką? Co jest surówką? I, co najważniejsze, dlaczego istnieje parszywe słowo surówka?
Nie mówcie nic. Wiem, co powiedzą zatwardziałe, konserwatywne głosy. Surówka to coś z surowych warzyw! Należy zachować dystynkcję, nie można doprowadzić do pomieszania pojęć!
I tu, moi drodzy, popełniacie fundamentalny błąd w swojej gloryfikacji surówek. Nie można doprowadzić do pomieszania pojęć, albowiem pojęcia zostały już pomieszane niczym składniki w sałatce jarzynowej przez egzystencję terminu “surówka”. Pozwólcie, że udowodnię wam i całej Polsce oraz Polonii dlaczego słowo “surówka” jest wywrotowcem języka polskiego, zasługującym tylko i wyłącznie na stryczek.
Nie tylko ja zastanawiałam się nad tym problemem. Aby uzyskać odpowiedź na Pytanie, poprosiłam o pomoc guru wszelkiej wiedzy. Google. Google skierowało mnie do tajnej acz wiarygodnej wyroczni – zapytaj.onet.pl.
Hm. Okej: przyznaję. Może być to używane jako pewien argument. Jednakże, powyższe definicje zrodziły tylko kolejne pytania.
1. Dlaczego sałatka grecka jest sałatką, a nie surówką? Większość składników to surowe warzywa. Jeżeli obecność jednego składnika – sera – jest decydującym czynnikiem wykluczającym surówkowość dania, to wszystkie surówki z dodatkiem śmietany, oliwy i chrzanu powinny być kwalifikowane jako sałatki. Następnie, dlaczego sałata z pomidorami jest sałatką, a nie surówką, skoro nie ma w niej sera? Argument, że słowo “sałatka” pochodzi od obecnej w niej sałaty, sugeruje że wszystkie sałatki pochodzą od tego słowa; nie w każdej jednak sałatce obecna jest sałata.
2. CZYM JEST MIZERIA???
3. Dlaczego “sałatka z wodorostów”, a nie “surówka z wodorostów”?
4. Sałatka makaronowa? Oj.
5. Dlaczego sałatka Colesław, a nie surówka Coleslaw, skoro jej definicja jest czysto surówkowa? Sałatka Coleslaw to “surówka z szatkowanej kapusty z dodatkiem marchwi, cebuli, czasem jabłka oraz przypraw”. Aha. Więc sałatka to surówka. Czy surówka jest tylko kategorią sałatki? Spójrzmy jednak niżej.
Wniosek: nikt tak naprawdę nie wie, czym jest surówkowość.
– Oj, Zuza – powiedziała moja grupa ze studiów, z którą podzieliłam się problemem. W końcu to lingwiści, powinni mnie zrozumieć. – Język to tylko konwencja. Surówki też są konwecją. Granice są płynne.
NIE! Skoro tak bardzo chcemy pielęgnować swój język, stygmatyzujemy niepoprawne użycie “bynajmniej”, dlaczego nie być równie purystycznym w kwestii “surówki”? Bo jest konwencją? Wszystko jest konwencją. Jeżeli język polski musi używać tego maszkarona, należy używać tego słowa konsekwentnie, zgodnie z definicją.
Chwila chwila – z jaką denificją? Wittgenstein powinien użyć przykładu “sałatki” jako słowa nie do zdefiniowania, tego nie da się zaprzeczyć.
Moja grupa zgodziła się co do tego, że surowość składników nie decyduje o surówkowatości dania. Definicja zaczyna się więc rozszerzać (lub, w moim mniemaniu, chwiać).
– No, surówka jest na przykład z marchewki, albo kapusty. Taka lekka, bez niczego więcej. Bez sosu, w przeciwieństwie do sałatki.
Tymczasowo zaakceptowałam ich definicję, by rozważyć jej (nie)prawdziwość. Wracając do domu, zanurzona w myślach o surówce, wstąpiłam do Kerfa z zamiarem kupna czegoś smakowitego do jedzenia. Podeszłam do lodówki i przekornie zerknęłam na półkę z sałatkami.
Bingo.
GDZIE JEST TERAZ WASZ SURÓWKOWY BOŻEK?! *fundamentalny śmiech roznoszący się po sałatkowym padole*
Rzeczywistość przeczy definicji.
Nie jest to jedyny przykład na taki paradoks rzeczywistości. Szukaliście kiedyś przepisów na surówkę? Ja nie, bo zawsze szukam sałatek, ale dziś pozwoliłam sobie na wyjątek. Co znalazłam?
SAŁATKI.
Surówka? Nie sądzę. Jak widać po zdjęciu, słowie “puszka” oraz “odsączony”, jest to groszek konswerowowy, który należy do rejestru sałatkowego. Podobnie jak śmietana. Surówka? Busted.
Perfekcyjnie tradycyjna surówka z krakowską. Bez komentarza.
Surówka z serem? SZCZERZE WĄTPIĘ.
Drogie społeczeństwo, jeżeli nie wiecie jak używać słowa – NIE UŻYWAJCIE GO.
Żeby nadać temu postowi szwedzki wydźwięk, zadam jedno końcowe pytanie: wiecie jak jest “surówka” po szwedzku?
Sallad. Bo w szwedzkim nie ma “surówek”, o ile tym zdekonstruowanym słowem bez definicji można cokolwiek jeszcze nazwać. Jeżeli zerkniemy na listę innych języków i jak one zapatrują się na surówki, dowiemy się, że mają je głęboko w poważaniu.
Skoro język polski może wchłonąć takie zapożyczenia jak “komórka” (ang. cell) i komputer, poradzi też sobie z ujednoliceniem, za całą resztą Europy włączając w to konswerwatywną językowo Finlandię, surówek z sałatkami.
Dlatego namawiam was, bracia i siostry, oraz inne osoby nieidentifikujące się z żadną płcią, do bojkotu surówek. Nie dla surówek! To jest zamach! Krzyczmy razem: CHCEMY SAŁATEK! PRECZ Z SURÓWKOWĄ KOMUNĄ!!!! Dla was, dla nas, dla naszych, wolnych od surówek dzieci!!!
WIDMO KRĄŻY PO POLSCE – WIDMO SURÓWEK!! ANTYSURÓWKOWICZE WSZYSTKICH KRAJÓW ŁĄCZCIE SIĘ! NIE DLA SURÓWEK!
PS. “Surówka Bolesław”, heheszki!
zuzziezazzles 